Jan Olbracht był trzecim synem Kazimierza Jagiellończyka. Karierę polityczna rozpoczął przy boku ojca. W latach 1486-1490 był namiestnikiem Rusi oraz zaczął umacniać militarnie wschodnie kresy Litwy. Jan objął władze w Polsce w roku 1492.

Już od początku swojego panowania zwrócił on swoje zamierzenia polityczne na odzyskanie dostępu do Morza Czarnego i kontrole Mołdawii. Mołdawii nie udało mu się zagarnąć. Turcy stanęli mu na przeszkodzie. W 1497 pod pretekstem wyprawy antytureckiej zaatakował tereny Mołdawii. Chciał osadzić tam na tronie Zygmunta (późniejszego króla Polski). Przegrał w tym samym roku bitwę o Wołyń i nieudanie oblegał Suczawy. Jego ofensywa upadła, tak samo jako możliwość podbicia tych terenów, a na dobitkę oddziały mołdawskie zaatakowały wycofujących się Polaków w wąwozie koźmińskim (bitwa pod Koźminem 1497) Do porozumienia z Turkami doszedł dopiero jego następca Aleksander.

Sukcesem polityki zagranicznej Jana okazało się włączenie ziemi płockiej i księstwa zatorskiego (między  ziemią krakowską a oświęcimską).

Co trzeba pamiętać o rządach Jana ? otóż wpłynął on na rozwój polityki w naszym kraju. Od roku 1493 (pierwsze obrady sejmu walnego w Piotrkowie) regularnie zbierały się obrady dwuizbowego sejmu koronnego. Wydał też dla szlachty przywilej piotrkowski w roku 1496 (opisany dokładnie w temacie: folwark)

Jan zmarł w Toruniu, w roku 1501 zostawiając tron młodszemu bratu Aleksandrowi.